Halo!
Zo groet je elkaar op de Solomon Islands (Salomonseilanden). De daar gesproken taal Pijin (pigeon) is een taal die is afgeleid van het Engels. Na ons verblijf op Kiribati, zijn we doorgereisd naar de Solomon islands. We plannen onze reis eigenlijk as we go. We hebben wel wat voorwerk gedaan, maar beslissingen over hoe lang we ergens blijven zijn meer op gevoel gebaseerd dan op kansen en mogelijkheden. Voor de Solomon blijkt al snel hetzelfde te gelden als voor Kiribati: we zijn er te kort om naar de outer islands te gaan en daar vind je eigenlijk de beste of mooiste activiteiten, stranden en duikplekken. We hebben daarom gewoon een heel relaxed plekje uitgezocht en voor de laatste dag een duur hotel met zwembad. Maar hoe pakt dat uit?
Aankomst op de Solomon Islands / Salomonseilanden
Als we op de Honiara Int. airport aankomen worden we al opgewacht door onze pick-up, de broer en zwager van onze host Kuvienne. We willen graag even pinnen en wat kleine boodschapjes doen, dus de mannen brengen ons daar eerst langs en dan rijden we de stad uit. We blijven maar rijden over de slechte wegen, potholes ontwijkend. Het is even geleden dat we deze accommodatie boekten, maar het blijkt een stuk verder uit de stad te zijn dan we dachten. Dan ben je dus echt ‘veroordeeld’ tot je bungalow, want meer dan wat kleine fruitstalletjes lijkt er niet te zijn. Na 3 kwartier rijden we een mooie tuin binnen, met een paar verschillende soorten bungalows, direct aan het strand.
Dolphin View Bungalow
Kuvienne wacht ons op en na registratie in het grote rode boek krijgen we de sleutel van onze hut op palen met veranda. De grote hut van de Dolphin View Bungalow is heel simpel met klamboe boven de bedden, handdoeken en ramen rondom. De wc en douche zijn ‘shared’, dus daarvoor moeten we om de hoek zijn. We ontspannen en springen gelijk het water in. Het koraal en de visjes zien we al bij het strand, een stukje verder ligt een scheepswrak en de grote clams (levende schelpen) liggen verspreid. We accepteren dat we hier gewoon 3 dagen niks gaan doen, zoals het oorspronkelijk ook bedoeld was. We hadden namelijk verwacht dat we misschien een beetje reismoe zouden zijn na 4 eilanden. Maar dat was niet zo 🙂
We mogen bij Dolphin View zelf koken, maar de dames doen het zo goed dat we het avondeten voor ons laten verzorgen. Okansie is de zus van Kuvienne en kan heerlijk koken, en in overvloed! Zoveel dat we het niet op krijgen en ons bijna bezwaard voelen. Maar we komen erachter dat zij met hun gezinnen na ons eten en het anders naar de vele dieren gaat. Niets wordt verspild! Kuvienne komt bij het eten vaak bij ons zitten en we kunnen alles aan haar vragen. Ze is van het type “Gooi er een kwartje in en je krijgt er een daalder uit” dus we leren veel over de geschiedenis van het eiland, over hoe werkt het met de tribes en bijvoorbeeld of ze mag trouwen met wie ze wil. Heel interessant!
De bommenwerper
Net als alle andere eilanden in de Pacific is ook hier veel gebeurd tijdens WWII. Bij de buren ligt een B-17 bommenwerper en tegen betaling van een paar euro gaan we de volgende dag daar het water in om die te zoeken. Hij ligt dicht bij de kust, maar wel een stuk dieper. Omdat het water hier niet zo helder is moeten we dus echt naar beneden zwemmen om iets te zien. Dat is voor Tim easypeasy: hij heeft net thuis zijn Freedive-course afgerond en kan dus lang onder water blijven. Maar ik ben niet zo ervaren dus eerst voorzichtig proberen. Inademen, duiken, zwemmen en oren klaren. En dan verschijnen de 2 motoren… Wat vet!! Het lukt me zelfs om er een paar keer even langs te zwemmen voor ik weer rustig naar boven ga. Ik had verwacht dat ik binnen 20 sec paniek zou voelen omdat je natuurlijk geen adem kunt halen, zoals bij duiken. Maar het is zo kalm daar beneden, zonder het lawaai van het duiken. Ik heb de smaak te pakken!
Foto’s en het boek
Tim is de fotograaf van ons beide en zwemt altijd met de GoPro in zijn handen. En hij kan het ook heel goed. Ik heb van deze reis al zoveel mooie foto’s onder water van mezelf! Maar onder water met alleen snorkelgear zijn de foto’s nog mooier, heel clean en simpel. Elke paar dagen pakt hij de laptop, GoPro, telefoons en camera en verzamelt alle foto’s. Hieruit kiest hij de mooiste die hij gelijk verwerkt in het fotoboek-programma Blurb. Door het steeds bij te houden hoef je het thuis niet meer te doen. We bestellen het boek vaak een paar dagen voor we naar huis vliegen, zodat je hem een paar dagen na de reis al in handen hebt!
Hirokawa Maru: duiken op Solomon Islands
De derde dag willen we eigenlijk toch wel duiken, dus nemen we contact op met de diveshop Tulagi Dive en plannen 2 duiken bij scheepswrakken bij Honiara. We worden bij Tulagi Dive opgewacht door Troy, de eigenaar die met ons het duikplan doorneemt en zeer uitgebreide informatie geeft over de boten die we gaan zien. Hirokawa Maru, ook wel Bonegi 1 is de eerste duik en gelijk het grootste schip. We gaan naar de voorkant, zwemmen langszij, dan er overheen, er tussendoor en komen er bij de voorkant weer uit. Dit Japanse schip zag de Amerikaanse vliegtuigen al aankomen net voor ze aanvielen. Om er toch voor te zorgen dat de materialen aan land konden komen, hebben ze de boot in volle vaart op het strand laten af laten varen. Het schip strandde met de boeg grotendeels in de lucht. Omdat het schip zo groot is, inmiddels in tweeën gescheurd, deels gekanteld en volledig overgroeid is met koralen, is het lastig om echt goed de contouren van het schip te zien. Door de voorkant heen zwemmen is echter wel heel gaaf.
Kinugawa Maru
De tweede duik is even verderop op bij het schip Kinugawa Maru, ook wel Bonegi 2. Dit schip is een stuk kleiner en hier kunnen we dus helemaal omheen zwemmen. Deze ligt zo dichtbij het strand dat een deel van de motor boven het water uitsteekt. Tussen de 2 duiken in moeten we 3 kwartier surface-time hebben, dus kunnen we alvast snorkelen op deze plek. Er groeit heel mooi koraal net onder het wateroppervlak. Maar als we gaan duiken en dus een stukje dieper gaan zie je dat het daar misschien nog wel mooier is. Ook hier is een deel losgescheurd en gekanteld, waaronder de grote schoorsteen die iets links van het schip ligt. Het meest impressive is de achterkant van het schip, waar je onderdoor kunt zwemmen.
Stingrays
Bij beide duiken zijn we gewaarschuwd niet te dicht bij de bodem te komen omdat er Stingrays verstopt kunnen zitten. Die verstoppen zich onder het zand en als ze zich bedreigd voelen kunnen ze je steken met hun staart, zoals bij Steve Irwin gebeurde. Deze stingrays komen we gelukkig maar 1x tegen. Ook voelen we hier regelmatig hele kleine prikjes. Dat lijken hele kleine kwalletjes te zijn die net onder het wateroppervlak zwemmen maar geen kwaad kunnen.
Luxe laatste nacht op de Solomons Islands
De laatste nacht op de Solomon Islands hebben we het hotel King Solomon geboekt. Gewoon even de luxe van een zwembad, alles iets netter en gewoon schoon en mooi. Maar het blijft toch een land met andere standaarden dus ook hier moeten we onze verwachtingen gewoon iets bijstellen. Het zwembad is ‘under maintanance’ dus groen en niet schoon. De sportschool ruikt alsof er al 10 jaar dagelijks gesport wordt, maar nooit schoongemaakt wordt. De airco in onze kamer maakt wat geluid maar doet het niet.
Kabelbaan
Maar…..We hebben een kamer op toplevel 4 en we hebben de keuze: lopen we naar boven of nemen we de kabelbaan. Super grappig! Hij gaat heel langzaam, maar in deze temperaturen is dat beter dan een stuk of 12 trappen stijl omhoog. En verder; zodra je je verwachtingen bijstelt is het een prima grote kamer met koelkast, waterkoker, tv en balkon, lekker eten in het restaurant en de langzame wifi in de lobby is gratis.
Next stop = Last stop: Vanuatu!
Groetjes Wendy
