Hoi!
Want deze blog schrijf ik terwijl we alweer in het stormachtige Nederland terug zijn. Ook later dan gepland, maar je wordt gelijk weer opgeslokt door nieuwe dingen, oude dingen, uitdagingen en verrassingen. Ook wel weer heel leuk! Maar eerst nog even terug naar onze laatste dagen in Vanuatu.
Kava kopen in Espiritu Santo
Ik eindigde de laatste blog met ons vertrek uit Port Olry, terug naar Luganville. Daar hebben we nog 1 nachtje in hetzelfde motel geslapen, Coral Sea motel Vanuatu. De volgende dag hadden we nog een missie: Kava kopen. Op Espiritu Santo zit de enige fabriek die Kava produceert. Dit drankje kun je in bijna de hele Pacific drinken en wordt gemaakt van de wortel van een plant. We hebben het in totaal drie keer gedronken in Vanuatu en willen het ook mee naar huis nemen. Cool om dat een keer met onze vrienden te drinken, als reminder aan onze reis.
De Kava fabriek is kleiner dan ik dacht, maar ze verkopen aan de deur per halve of hele kilo. Met een halve kilo poeder kunnen we 7 liter Kava maken. Dat lijkt ons wel genoeg. We moeten het ook nog mee zien te krijgen door alle douanes en of het legaal is weten we niet helemaal zeker.
South Pacific WWII Museum
Na de fabriek kijken we nog even binnen bij het lokale kleine museum met hele grote plannen. Nu bestaat het nog uit slechts 1 kamertje, maar ze starten binnenkort met de bouw van een heel groot museum over WWII. Er is ook hier op het eiland – net als op bijna alle eilanden die we bezocht hebben – veel gebeurd waar wij niet vaak over horen..
Hideaway island
En dan is het tijd voor de laatste domestic flight terug naar hoofdeiland Efate voor onze laatste zes dagen. Dagen waarin we zo min mogelijk gaan doen en echt nog even ontspannen voor we teruggaan. Want heel eerlijk gezegd: met het vele reizen dat we hebben gedaan was dit geen uitrustvakantie. Daar zijn we ook niet echt de mensen voor, maar ik wilde de laatste dagen wel echt even niets meer hoeven, nergens meer heen. Vooraf hadden we al vastgelegd dat we lekker gingen uitrusten op Hideaway Island. We verbleven in een klein ‘resort’ op Hideaway Island waar je alles bij de hand hebt: een fijn restaurant, een mooi en goed zwembad, diveshop, (mooi!) snorkelen voor de deur en alles was goed verzorgd. En het belangrijkste van alles: het was er heerlijk rustig!
Toen we met het bootje overstaken naar het mini-eilandje zei ik het voor de gein, maar het kwam uit: “Ik denk dat ik pas weer in dit bootje zit als we naar huis gaan”. Helaas bleek ik tijdens mijn verblijf helemaal niet lekker te zijn. Niet ziek, maar ook niet in orde: buikpijn, misselijk en geen eetlust. Dit zorgde er helemaal voor dat ik bijna niets heb gedaan tijdens mijn verblijf behalve rondhangen in zon of schaduw. Tim ging lekker zijn gang en is nog wel een paar keer gaan free diven met de duik-jongens. Al met al was het ook voor hem vooral lekker ontspannen.
Vooruit denken: waar wonen we straks?
In deze dagen hebben we ook het fotoboek af gemaakt en opgestuurd. Het was helaas ook al tijd om aan thuis te gaan denken. Wij wonen in een Tiny house en ergens in Taiwan hebben we een vergunningsaanvraag ingediend voor het plaatsen van onze Tiny house op een nieuwe plek. Hij staat tijdens onze reis gestald en er is geen plan B indien de aanvraag wordt afgewezen. We hebben een aantal keer aangegeven dat we graag het laatste weekend van januari wilden verhuizen, maar er waren nog wat kleine hobbels te nemen. En ‘beggars can’t be choosers’ dus we kunnen niet echt eisen stellen. We konden in Hideaway goed vinger aan de pols houden en alvast e.e.a. uitdenken en materialen reserveren bij onze werkgevers.
De reis terug naar Nederland
En dan breekt de dag aan waarop we starten met onze 32 uur durende terugreis naar huis. Van Vanuatu naar Sydney, naar Abu Dhabi , naar Amsterdam. Door alle tijdszones heen, langs drukke plekken waar iedereen met mondkapjes loopt vanwege Coronavirus en het is altijd weer spannend of je bagage ook aankomt 🙂
Laatste verhaal over Air Vanuatu
Nog een laatste verhaal over vliegtuigmaatschappij Air Vanuatu. In Vanuatu bleek dat we een visum moesten aanvragen voor Australië. In principe hoeft dat niet omdat we minder dan 8 uur in het land zijn, maar blijkbaar had dat te maken met onderlinge afspraken tussen de vliegmaatschappijen en onze bagagevervoerder. Er ontstond gelijk wat stress, omdat mijn aanvraag er niet doorheen ging maar het leek allemaal goed te gaan. Nog even € 50,- moeten betalen en rennen naar het vliegtuig. Eenmaal op Sydney bleek het toch niet goed te zijn gaan. Tim had wel een visum, maar ik niet. Onze bagage moest opgehaald worden en dan moesten we daar pas inchecken voor de vlucht naar Abu Dhabi en Amsterdam. Ik mocht alleen niet door de douane…
Even pauze van elkaar
Dus ging Tim alleen door de douane, haalde onze bagage en kon 2 uur later pas inchecken voor de volgende vlucht. Ik bleef achter de douane en kon pas inchecken als de gate open ging, 4 uur later… Dus zaten we zonder elkaar op Sydney airport en een uur of drie later zagen we elkaar weer achter de douane. Ongezellig en Tim had de beste deal, hij kon lekker nog even buiten zitten terwijl ik rondliep tussen de mondkapjes. Eind goed al goed: gelukkig konden we nog wel naast elkaar zitten voor de 15 uur durende vlucht.
En dan ben je weer thuis….
Ook de laatste vlucht verliep prima en we arriveerden donderdagochtend om 7.00 uur op Amsterdam. Daar hebben we bijna alle kleding die we bij ons hadden aangedaan – we hadden geen jassen bij ons – en liepen we naar de trein: op onze slippers 🙂 Een uur later liepen we in Noordwijk het huis van Tim zijn broer en schoonzus binnen. Ons thuis voordat we in onze Tiny house gingen wonen en ook nu blijven we hier tot ons eigen huisje weer ergens staat! Wel heel gezellig om hun kinderen, onze 3 oogappels, weer even om ons heen te hebben. Die hebben we ‘s middags uit school en crèche gehaald. Grappig hoe de een reageert alsof je niet weg bent geweest en de ander rent op je af 🙂
CoronavirusIk denk wel dat we geluk hebben gehad dat we nu thuis zijn, want het Coronavirus neemt nu wel heel serieuze vormen aan. Al kun je je afvragen of er echte paniek is of dat de pers dat zo doet lijken. Ik las al dat er in Micronesië geen toeristen meer toegelaten worden en er zijn meer reizigers die er last van hebben. Volg je Thor al? Hij reist naar alle landen van de wereld en zit nu ‘vast’ in Hong Kong… Dat kan je reis flink in de soep laten lopen! En wij dachten dat de mazelen een probleem zouden kunnen zijn. Vanaf de Marshalls tot Vanuatu werden we daarvoor gewaarschuwd en moesten we bij de douane echt aantonen dat we zijn ingeënt! Gelukkig kon het RIVM ons heel snel helpen aan de data van onze prikken toen we 1 en 9 jaar oud waren…
Maar wat een reis hebben we gemaakt: vele vele kilometers naar exact de andere kant van de wereld, heel mooie culturen, veel over de geschiedenis geleerd en ook onszelf weer even een nulmeting gegeven. Nadenken over wat we willen, hoe fijn het is om uit de ratrace te zijn? En… waar gaan we volgende keer heen, wanneer en hoe lang? Zoveel opties en zoveel wensen. En ook zoveel momenten waarop we weer van keuze gaan veranderen. Deze reis wilden we eigenlijk naar Antarctica, haha!
Tiny house plek 4
Maar het heeft ons wel weer veel gebracht en vooral mooie herinneringen gegeven. Nu weer tijd voor de realiteit hier. Ik kan je ook vertellen dat ik deze laatste blog vanuit ons huisje op zijn nieuwe plek schrijf. Dus dat is ook helemaal goed gekomen. De nieuwe plek is aan de rand van het bos met uitzicht over een heel groot mooi veld. Een veld waar storm Ciara vrij spel had en ons huisje even goed getest heeft. Het was even spannend, want aan zee zijn de windstoten flink zwaar, maar we staan nog en hebben nog goed geslapen ook! Wil je deze avonturen nog volgen dan kan dat op onze eigen website: noordwijk-klein.nl of via onze Facebook. Of nog beter, kom een keer langs op een Open dag!
Misschien tot ziens!
Timothy Meaker & Wendy van Leeuwen
